Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά την πραξικοπηματική ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος στις 29 Ιούνη έχει χάσει κάθε ψήγμα νομιμοποίησης στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και της νεολαίας. Παρά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του Μαΐου και του Ιούνη, η κυβέρνηση αυτή, σπεύδει μέσα στο κατακαλόκαιρο να περάσει μία σειρά από αντιλαϊκές τομές, θεωρώντας πως μπορεί να αποφύγει τον οδοστρωτήρα των κοινωνικών αντιδράσεων.
Ο χώρος της εκπαίδευσης βρίσκεται ήδη σε αναβρασμό. Στα σχολεία οι τραγικές ελλείψεις του προσωπικού κινδυνεύουν να τινάξουν στον αέρα την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς ενώ νέος γύρος μαζικών συγχωνεύσεων ετοιμάζεται το φθινόπωρο. Τα πανεπιστήμια μετά την δραματική υποχρηματοδότηση που αντιμετώπισαν πέρυσι και την ψήφιση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων βρίσκονται μπροστά στην επικείμενη ψήφιση του νέου νόμου Διαμαντοπούλου.
Οι αλλαγές που προτείνονται έρχονται να καταργήσουν το δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο έτσι όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα και να το προσδέσουν στο άρμα του μνημονίου δίνοντας στη νεολαία κατάρτιση, μισή δουλειά και μισές ελευθερίες για μισή ζωή. Στο στόχαστρο μπαίνουν οι φοιτητές, οι πανεπιστημιακοί των κατώτερων βαθμίδων και οι εργαζόμενοι των ιδρυμάτων. Με το νόμο αυτό οι διοικήσεις των πανεπιστημίων θα αποτελούνται από τα Συμβούλια Διοίκησης, η σύνθεση των οποίων θα περιλαμβάνει τόσο πανεπιστημιακούς αλλά και στελέχη επιχειρήσεων διευρύνοντας έτσι μια αγοραία αντίληψη σε σχέση με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που επιβάλλει η έρευνα να υποτάσσεται στις ανάγκες του κεφαλαίου, και οι σπουδές άμεσα καθοριζόμενες από τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς, να βαραίνουν αποκλειστικά τις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους.
Το πανεπιστήμιο του μνημονίου προετοιμάζεται για να βγάζει τους εργαζόμενους του μνημονίου, χωρίς δουλειά, με μισθό πείνας, ελαστικούς και αναλώσιμους. Διαλύεται συνολικά η λογική των ενιαίων πτυχίων και των γνωστικών αντικειμένων. Η δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης επαγγελματικών κι εργασιακών δικαιωμάτων αφαιρείται μέσω της κατάργησης των πτυχίων και της αντικατάστασης τους από τις πιστωτικές μονάδες για κάθε φοιτητή, προετοιμάζοντας έτσι τη γενιά των 592ευρώ, της ανασφάλιστης, ελαστικής εργασίας, όπως ακριβώς ορίζεται στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Οι σπουδές χάνουν τον ενιαίο ιστό τους και μετατρέπονται σε ένα άθροισμα δεξιοτήτων και πληροφοριών που ο καθένας κατέχει και αγοράζει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Οι πρυτάνεις,επί της ουσίας, θα διορίζονται από το ίδιο το υπουργείο και δεν θα εκλέγονται από την πανεπιστημιακή κοινότητα, για να μπορεί ακριβώς να ελέγχει ασφυκτικά την λειτουργία του (όπως γινόταν περίπου και στην χούντα!) Η συμμετοχή των φοιτητών περιορίζεται στην εκλογή 1 μέλους που θα συμμετέχει στο ΣΔ ενώ η δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων στο όργανα συνδιοίκησης παύει. Τέλος επιχειρεί να τελειώσει με το πανεπιστήμιο-κέντρο αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και συλλογικής δράσης. Καταργείται το Πανεπιστημιακό άσυλο ως χώρος ανάπτυξης και προάσπισης των αγώνων του φοιτητικού και του λαϊκού κινήματος, ενώ δημιουργείται ένα συνολικό αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας κυρίως για τους φοιτητές αλλά και για τους καθηγητές. Ο νόμος διαμορφώνει για το φοιτητή μια ασφυκτική καθημερινότητα, όπου θα πρέπει να τρέχει διαρκώς απ'το αμφιθέατρο στο εργαστήριο για πρόλαβει να τελειώσει τη σχολή πριν τον διαγράψουν. Συνολικά επιχειρείται η πλήρης παράδοση του πανεπιστημίου στα συμφέροντα του κεφαλαίου την μνημονιακή πολιτική. Μέσα από την ένταση των επιχειρηματικών κριτηρίων σε κάθε έκφανση της λειτουργίας του πανεπιστημίου, επιχειρείται να αναδειχθεί σε κυρίαρχο δόγμα το δίπτυχο κυνήγι του κέρδους-περιορισμός του κόστους εκπαίδευσης.
Θέλουν να διαλύσουν κάθε λαϊκή κατάκτηση, τη δημόσια παιδεία, υγεία, ασφάλιση, να κάνουν την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προνόμιο των οικονομικά ισχυρών. Θέλουν να φέρουν στην Ελλάδα όλες αυτές τις αλλαγές που έχουν εφαρμοστεί σε αρκετές χώρες του δυτικού κόσμου. Αλλαγές που έφεραν μια πραγματικότητα ενάντια στην οποία εξεγείρονται οι νέοι σε όλο τον κόσμο, από την Γαλλία και την Αγγλία μέχρι τη Χιλή.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν θα τεθούν στην προμετωπίδα του αγώνα ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου αλλά και συνολικά στις αντιδραστικές αλλαγές στην παιδεία και την κοινωνία που φέρνει ακατάπαυστα η κυβέρνηση ακόμα και μέσα στον Αύγουστο για να προλάβει τα χρονοδιαγράμματα ΕΕ-ΔΝΤ. Το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται να βγει ξανά στο προσκήνιο με μαζικές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις, όπως το 1990-91, το 1998 και στους ηρωικούς αγώνες του 2006-07, μαχητικά κι ανυποχώρητα, με τα μάτια στραμμένα σε όλη την κοινωνία, που αντίστροφα το παρακολουθεί για να πάρει θάρρος κι έμπνευση ξεσηκωμού. Τα πανεπιστήμια δεν νοείται και δεν πρόκειται να λειτουργήσουν με αυτόν τον νόμο. Τα πανεπιστήμια θα γίνουν εκείνα τα κέντρα αγώνα για την ανατροπή του νόμου και της αντιλαϊκής πολιτικής. Καλούμε κάθε κοινωνική κατηγορία εντός του πανεπιστημίου και κάθε πολιτική δύναμη σε ανυποχώρητο αγώνα για να ανατράπει ο νόμος έκτρωμα που διαλύει και τσακίζει το δημόσιο δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο
Ξέρουμε ότι τώρα είναι η ώρα του ξεσηκωμού. Καλούμε άμεσα τους φοιτητές, τους δασκάλους, του καθηγητές, τους μαθητές και όλη την κοινωνία να παλέψουμε από κοινού για να μην ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο έκτρωμα, για την ανατροπή του με μαχητικό αγώνα διαρκείας απ'την μέρα της ψήφισης του χυδαίου νόμου. Αλλά και για την ανατροπή όλης της βάρβαρης πολιτικής, που οδηγεί τους εργαζόμενους και τους νέους στην φτώχεια και την εξαθλίωση, για την ήττα και την πτώση της Χούντας της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ που καταδυναστεύει τη ζωή μας. Η επίθεση στην εκπαίδευση γίνεται σε βάρος των εργαζόμενων και των παιδιών τους.
Τους περασμένους μήνες βρεθήκαμε όλοι μαζί στους δρόμους και τις πλατείες, κρατηθήκαμε στις ίδιες αλυσίδες, φωνάξαμε και τραγουδήσαμε όλοι μαζί, αντισταθήκαμε στην κρατική καταστολή. Να βρεθούμε και πάλι. Μπορούμε να τους νικήσουμε.
Ο ΝΟΜΟΣ-ΕΚΤΡΩΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΨΗΦΙΣΤΕΙ-Η ΑΝΤΙΛΑΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ.
ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου