Βρώμικη έφοδος στην ΑΣΟΕΕ

Το καλοκαίρι του 2011, με τη δεύτερη παράγραφο του τρίτου άρθρου του διαβόητου νόμου 4009 (νόμος Διαμαντοπούλου), διέγραψαν σε μια γραμμή το ακαδημαϊκό άσυλο.

Ευθύς εξαρχής δηλώνουμε πως κανένα σεβασμό δεν τρέφουμε για μια τέτοια απόφαση και το σύνολο του νόμου. Στάση η οποία έχει γίνει συνεχώς ανανεούμενο κτήμα πάμπολλων Γενικών Συνελεύσεων συλλόγων φοιτητών, διδασκόντων κι εργαζομένων από τις μέρες της ψήφισής του μέχρι σήμερα.

Ας μην παίζουμε την κολοκυθιά: το άσυλο καταχτήθηκε μετά από αγώνες, μετά από την αιματηρή καταστολή της κατάληψης του Πολυτεχνείου κι εν μέσω του διάχυτου κοινωνικού ριζοσπαστισμού της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου, πρωτίστως για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο:

Την περιφρούρηση του δικαιώματος στην αμφισβήτηση.

• Πρώτιστα και κυριότερα, να γίνει κτήμα της συνείδησης των εργαζομένων και του λαού εν συνόλω το γεγονός ότι η αμφισβήτηση είναι δικαίωμα και ζωτική ανάγκη και πως είναι προς το συμφέρον του λαού να περιφρουρήσει το δικαίωμα σε αυτήν.
• Δεύτερος και απαραίτητος κρίκος, η de facto περιφρούρηση του δικαιώματος αυτού. Μερικά επιμέρους πεδία ήταν το δικαίωμα στη συγκέντρωση διαμαρτυρία και πορεία, η απαγόρευση της παρουσίας αστυνομίας (με ή χωρίς πολιτικά) σε οποιαδήποτε εργατική, πολιτική, φοιτητική συνέλευση ή άλλη διαδικασία, το δικαίωμα στην απεργία και την κατάληψη και περιφρούρηση του χώρου εργασίας κι εκπαίδευσης ως μέσο πάλης.
• Τρίτο, συμβολικό και ουσιαστικό συνάμα βήμα, η de jure, η νομική κατοχύρωση αυτών και άλλων δικαιωμάτων. Όσο και να επιχειρηματολογήσει (σωστά στα επιμέρους σημεία) κανείς πως πρόκειται για μια παραχώρηση με διάφορα "παραθυράκια" και για ημίμετρο, δεν αλλάζει το βασικό: το σύνολο των εργατικών, λαϊκών και νεολαιίστικων κατακτήσεων ήταν και είναι μια μεγάλη ταπείνωση της αστικής τάξης, την οποία θέλει ν' αναιρέσει τάχιστα με την ευκαιρία της κρίσης.

Στα παραπάνω πλαίσια τοποθετούμε τα γεγονότα των τελευταίων ωρών:

Πριν λίγες ώρες, δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλλαν στο χώρο της ΑΣΟΕΕ, με το πρόσχημα της "καταπολέμησης του παραεμπορίου". Προσπερνάμε την κοινωνικά προκλητική και πολιτικά πρωτόγονη ανακήρυξη των αλλοδαπών μικρεμπόρων στο μέγα πρόβλημα των ημερών.

τί είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της; αναρωτιόταν ο Μπρεχτ

Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί καταρρέουν αμέσως μόλις κανείς δει τα γεγονότα: την Αστυνομία να εισβάλλει στη σχολή της ΑΣΟΕΕ παρουσία εισαγγελέα και να παραβιάζει τις πόρτες των αιθουσών που έχουν παραχωρηθεί αποκλειστικά σε αριστερές φοιτητικές παρατάξεις και αναρχικές συλλογικότητες. Μετά προενέβησαν σε κατασχέσεις αντικειμένων (οι σημαίες ή οι αφίσσες τους πείραξαν τους κυνηγούς της παραοικονομίας; ) που είχαν αποθηκευτεί σ' εκείνους τους χώρους.

Ας μη γελιόμαστε:

Η σημερινή έφοδος ήταν επίδειξη δύναμης μιας κυβέρνησης που παραπαίει, έχει ξεκάθαρα εχθρό της το λαό και ποντάρει στις πρακτικές πολιτικού εκβιασμού κάθε αντίθετης φωνής. Έχοντας "κάψει" κάθε κοινωνική συμμαχία, κι εφαρμόζοντας την πιο ανελέητη ληστεία των πολλών προς όφελος των λίγων κι εκλεκτών, ανοίγει το οπλοστάσιο της κρατικής καταστολής, ώστε καμμία φωνή πέραν των φερεφόνων της (κρατική τηλεόραση, MEGA, SKAI και τα συναφή) να μην ακούγεται.

Όπως κάθε φορά στην ιστορία που οι κοινωνικές συγκρούσεις έφταναν σε τόσο ξεκάθαρη μορφή, έτσι και σήμερα, έχουμε πλέον τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού να εξαναγκάζεται σε όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση, φτώχεια, ανεργία κι ανασφάλεια από τη μία μεριά κι από την άλλη την αφρόκρεμα της οικονομικής ζωής, εγχώριας και διεθνούς, και τα πολιτικά της κόμματα να κυβερνούν για χάρη της, ενωμένα σήμερα στο όνομα του Μνημονίου.

Τέτοια πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο με τη συνεχή απειλή του "μονοπωλίου της κρατικής βίας" όπως το θέτει κι ο κυβερνητικός εταίρος Βενιζέλος.

Θα τους εξαφανίσουμε με μαζικούς αγώνες, το σύστημά τους, τους ίδιους και τη σήψη τους!