«Πότε ανοίγουμε;» Γράμμα μιας νεοεισερχόμενης φοιτήτριας στο ΕΜΠ στους συμφοιτητές της

Αναδημοσιεύουμε από το blog "ο δρόμος"

«Πότε ανοίγουμε; Ξέρεις τίποτα; Άρχισαν οι εγγραφές». Λάθος αγωνία. Μάλλον έχουμε μπερδευτεί. Έχουμε μπερδευτεί μες στην υποκρισία μας.

Έκλεισε το ΕΜΠ και ξαφνικά όλοι ενδιαφέρθηκαν για τις εγγραφές μας. Σε αυτή την αγωνία μας «προσφέρθηκε» να μας βοηθήσειο Υπουργός Παιδείας, υποχρεώνοντας τα πανεπιστήμια να αρχίσουν να μας εγγράφουν κανονικά. Δεν ξέρω αν έχουμε καταλάβει ότι αν ανοίξουν τα πανεπιστήμια θα κερδίσουμε κάποιες μέρες, αλλά θα χάσουμε τη μάχη. Θα συμβιβαστούμε με μία ανώτατη εκπαίδευση πνιγμένη στην ανεπάρκεια και τις μεσοβέζικες λύσεις . Δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ έχουν αναστείλει τις εγγραφές των πρωτοετών και οι «συνειδητοποιημένοι» φοιτητές εναντιωνόμαστε στις απεργίες τους; Εναντιωνόμαστε φοβούμενοι μήπως χαθούν οικόποι μας; Και αναρωτιέμαι: οι 18χρονοι πολίτες του 2013, πώς γίνεται να σκεφτόμαστε τόσο κοντόφθαλμα; Ποιοι έκλεισαν το Ε.Μ.Π.αλήθεια; Γιατί «βιαζόμαστε» να γραφούμε σε ένα Ίδρυμα, που αν χάσει τη μάχη, θα είναι ανίκανο να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες μας, δε θα μπορεί να είναι πια το περίφημο ίδρυμα που είχαμε στο νου μας, όταν το τοποθετήσαμε στην κορυφή του μηχανογραφικού μας; Έτσι απλά γραφόμαστε, αποδεχόμενοι την απόλυση εκατοντάδων εργαζομένων, συν‐υπογράφουμε την οικονομική τους εξαθλίωση, όταν πολλοί από εμάς ήδη τη βιώνουμε στο συγγενικό μας περιβάλλον; Γραφόμαστε και αποδεχόμαστε την δικτατορική τακτική της απεργοσπασίας; Γιατί αυτό συμβαίνει όταν ο υπουργός απειλεί τους πρυτάνεις να «ανοίξουν» τα πανεπιστήμια, καταπατώντας το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία. Συνυπογράφουμε έτσι στη διαφθορά, γινόμαστε μέτοχοι αυτής, με αντάλλαγμα τι; ένα κενό πτυχίο. Υποθηκεύουμε όχι μόνο το μέλλον μας αλλά και το μέλλον της κοινωνίας μας. Μόλις γίναμε και επίσημα πολίτες και ήδη σκύβουμε το κεφάλι; Σκύβουμε το κεφάλι σε μία μίζερη παιδεία και μία απάνθρωπη και αντιδημοκρατική κοινωνία; Αν δεν πούμε εμείς όχι, ποιος θα πει;  Ευτυχώς οι άνθρωποι που απεργούν, μας σκέφτονται. Μόνο αυτοί μας σκέφτονται. Σκέφτονται ότι δεν πρέπει να μας υποδεχτούν σε ένα Μετσόβιο Πολυτεχνείο που θα λυγίσει σύντομα. Ας συνειδητοποιήσουμε και μεις τον πραγματικό κίνδυνο. Ας ξεφύγουμε από την πεπατημένη.

ΔΕΝ πιέζουμε να εγγραφούμε.

ΔΕΝ κινδυνεύουμε να χάσουμε τη θέση μας και ΔΕ θα μας κάνουν να πιέσουμε τους ανθρώπους που αγωνίζονται.

ΔΕΝ υποκύπτουμε σε ένα κράτος που δεν μαςυπολογίζει ούτε ως φοιτητές ούτε ως εργαζομένους.

Ήρθε η ώρα να κλείσουμε και εμείς το Πολυτεχνείο, γιατί μόνο τότε θα ανοίξει πραγματικά.

Χ.Κ.