Δύο όρκοι, δύο κόσμοι.

Ο επίσημος “Ορκος του Ελασίτη”,

(καθιερωμένος με απόφαση της ΠΕΕΑ, Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης – “Κυβέρνησης του Βουνού”, το 1944) είναι ο εξής:

“Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας.

Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της ΠΕΕΑ και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού”.

Ο επίσημος όρκος του ταγματασφαλίτη:

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ.

Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου.

Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

ΥΓ 1. Η γνώση και  η μνήμη  είναι όπλα κατά του φασισμού.

ΥΓ 2. Όλες οι επιλογές είναι επιτρεπτές και  ελεύθερες. Η επιλογή του φασισμού, με όποιον προσωρινό και παραπλανητικό  μανδύα φοράει, είναι επιλογή βίας, αίματος και θανάτου.

Θύμιος Κ., αναδημοσίευση από το site της Ελληνοφρένειας